آسیب سر: افرادی که دچار آسیب های سر می شوند ، بیشتر در معرض ابتلا به پارکینسون هستند.
محققان بر این باورند که هم ژن ها و هم محیط می توانند در ابتلا به پارکینسون نقش داشته باشند.
۳. آگونیست‌های دوپامین: این گروه داروهایی هستند که عمل دوپامین در مغز را تقلید می‌کنند. برخی نمونه‌ها در این زمینه عبارت‌اند از: پرامیپکسول و روتیگوتین و روپینیرول.
اختلال شناختی موجود: اگر قبل از تشخیص پارکینسون مشکلات حافظه و خلقی داشتید ، ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل بیشتر باشد.
کارشناسان هنوز مطمئن نیستند که علت پارکینسون چیست. این بیماری مادام العمر است که با تغییر شیوه زندگی و درمان های پزشکی قابل کنترل است.
پارکینسون در زندگی افراد تاثیر بسیار بدی خواهد گذاشت. از دست دادن امید به زندگی و بهبود وضعیت ، داشتن بیماری های مرتبط با سن ، ابتلا به سکته مغزی و غیره موجب مرگ این بیماران می شود. اما شایع ترین علت مرگ در این افراد ذات الریه می باشد ، چرا که این بیماری توانایی بیماران را در زمان بلع با اختلال رو به رو می کند ، علاوه بر آن نیز به وجود آمدن اختلال در گفتار و صحبت کردن آن ها باعث می شود بیماران مبتلا به فلج لرزان نتوانند به خوبی از خود مراقبت کنند.
کُندشدن حرکات ارادی به‌خصوص هنگام آغاز حرکاتی مانند راه‌رفتن یا غلت‌زدن در رختخواب
دانستن عوامل خطر شخصی می تواند به شما در تشخیص علائم در مراحل اولیه کمک کند.
یا فلج لرزان ، پس از آلزایمر دومین بیماری مهم جهان می باشد. این بیماری، به معنای مرگ پارکینسون و اختلال عملکرد سلول های عصبی یا نورون ها می باشد. نوعی اختلال پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است و روی سلول های عصبی مغز تولید کننده دوپامین تاثیر می گذارد.
در این جا به برخی از روش هایی که افراد به پارکینسون در تهران یا دیگر شهر های ایران باید برای فعال بودن انجام دهند اشاره خواهد شد:
بیماری پارکینسون کشنده نیست، ولی عوارض ناشی از آن می تواند طول عمر افرادی که با این بیماری تشخیص داده شده اند را کوتاه کند.
اگرچه این می تواند به پشتیبانی از مشکوک بودن به ابتلای شما به بیماری پارکینسون کمک کند ، ولی این علائم و آزمایشات نورولوژیکی است که در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می نماید. پزشک ، انجام تست های آزمایشگاهی از قبیل تست خون را برای جلوگیری از مشکلات دیگری که ممکن است باعث بروز علائم در شما شده باشد ؛ توصیه می کند.
این مقیاس بر اساس پیشرفت بیماری پارکینسون به پنج مرحله تقسیم می شود. این پنج مرحله به پزشکان کمک می کند تا میزان پیشرفت بیماری را ارزیابی کنند.
پارکینسون به طور قابل توجهی بر کارهای روزانه در این مرحله تأثیر می گذارد، اما افراد همچنان می توانند آنها را به پایان برسانند.